اگر چه درباره شروع چاپ سنگی در ایران روایات متعددی وجود دارد، به نظر می رسد چاپ سنگی را برای نخستین بار میرزا صالح شیرازی در تبریز راه اندازی کرد. میرزا صالح که از سوی دولت ایران برای فراگیری هنرهای جدید به اروپا رفته بود، در بازگشت یک دستگاه چاپ سنگی با خود به تبریز آورد که آن را در سال ۱۲۵۰ قمری راه انداخت.
نخستین چاپخانه نوین (چاپ سربی) در تبریز در زمان عباس میرزا تأسیس شد و اولین کتاب چاپ شده رساله جهادیه نوشته عیسی ابن حسین قائم مقام فراهانی بوده است که درسال ۱۲۳۳ه.ق./ ۱۸۱۷ م. برای نخستین بار و در سال ۱۲۳۴ ه. ق./ ۱۸۱۸ م. برای بار دوم چاپ شده است. چاپ سربی تا سال ۱۲۶۹ ه. ق./۱۸۵۲ م. در ایران رواج داشت و سپس جای خود را به مدت نزدیک به یک قرن به چاپ سنگی داد. فن چاپ سنگی، پیش از پایان قرن هجدهم به وسیله آلویس سفندلر اختراع و از کشور روسیه وارد ایران شد و از حدود سال ۱۲۴۰ ه. ق. / ۱۸۲۴ م. در شهرهای مهم ایران رواج یافت. نخستین کتاب چاپ سنگی در ایران قرآن چاپ دارالطبعه دارالسلطنه تبریزدرسال ۱۲۴۸-۴۹ ه.ق./ -۳۳ ۱۸۳۲ م. است. دو علت مهم باعث شد شیوه چاپ سنگی درایران جای گزین چاپ سربی شود.
تاریخ چاپ و ظهور چاپ سنگی نخست آن که در فن چاپ سنگی، از وسایل ساده تر و کم هزینه تری نسبت به چاپ سربی استفاده می شد و خطر نگه داری این وسایل در مقایسه با وسایل چاپ سربی کمتربود. سپس آن که نوع خط و نحوه نگارش متن در کتاب های چاپ سنگی نسبت به حروف چاپ سربی با ویژگی های فرهنگی ـ اجتماعی آن دوره مردم ایران هماهنگی بیشتری داشت. چاپخانه سنگی طی مدت کوتاهی در تهران و بعد اصفهان و سپس سایر شهرهای ایران تاسیس شد و بیش از ۵۰ سال تنها روش چاپ در ایران بود و تا اواخر دوره قاجار ، هر چه در ایران چاپ می شد، به روش چاپ سنگی بود. البته هشت سال قبل از ورود چاپ سنگی به ایران چاپ سربی نیز راه اندازی شده بود، ولی به علت هزینه و زحمت زیاد آن ، پس از ورود چاپ سنگی ، کنار گذاشته شد و بعدها در اواخر دوره قاجار دوباره حروف سربی و استفاده از آن رایج گردید.
نظرتان را بنویسید